عبدی: جنبش سبز هم بی رهبر است هم بی عقل

پیشقراول افراطی گری در حزب مشارکت، گردانندگان فتنه سبز را به خاطر افراطی گری و سردرگمی به باد انتقاد گرفت.

عباس عبدی از طراحان شعارهای رادیکال «عبور از قانون اساسی» و «خروج از حاکمیت» که در انتخابات در حلقه اصلی ستاد و مشاوران کروبی قرار داشت، درباره ریزش گسترده عقبه اجتماعی جریان فتنه و نمود بارز آن در روز 22 بهمن به دویچه وله گفت: جریان سبز بیش از آن که مبتنی بر برنامه و عقلانیت مشخصی باشد مبتنی بر موج احساسات است، همه کسانی که در اوضاع دقت می کردند متوجه بودند که چنین شیوه هایی لزوماً منجر به نتیجه مطلوبی نخواهد شد اما به دلایلی یا نمی توانستند بگویند یا فکر کردند شاید اگر نگویند، بهتر باشد. فضای استبدادی عملاً در جنبش بازتولید شد. اگر کسی بخواهد کوچک ترین چیزی بگوید حتماً به صد اتهام منتسب و محکوم می شود. یک مطالبه را اعلام می کنند و وقتی به آن نمی رسند، سطح مطالبه شان را بالا می برند. شعارهای ابتدای حرکت با انتهای آن هیچ تناسبی با هم ندارند. من این را به هیچ وجه قابل دفاع نمی دانم.

وی با بیان اینکه «بالا بردن مطالبات خود نشان می دهد که جنبشی وجود ندارد و شعارها بازیچه دست طرف مقابل شده» گفت: وقتی مطالبه تان را بالا می برید کلاً همه جا می زنند.

 دو گروه عمده کنار می روند یکی گروهی که می گویند خواسته ما اصلاً این نبود. گروه دیگری هم می گویند حتی اگر خواسته ما همین باشد، حاضر نیستیم از این طریق دنبال مطالبات برویم. وقتی جنبش خیابانی می شود و رهبری که کنترل کند و دستور بدهد، نداشته باشد، مانند کامیون پر از باری خواهد شد که در سراشیبی می خواهد دنده اش را خلاص کند، بنزین مصرف نکند، یا انرژی جاذبه زمین پایین بیاید. خب مقداری که آمد، سرعتش به حدی می رسد که هیچ کس نمی تواند کنترلش کند.

عضو مستعفی حزب مشارکت اضافه کرد: کاری ندارد که یک نفر در خارج بنشیند و هر چه می خواهد بگوید. اما اگر قرار بود همان حرف را کسی بتواند در داخل بزند، دیگر اصلاً این دعواها به وجود نمی آمد. منشأ کم و کم تر شدن مخالفان از 13 آبان شروع شد و بعد از عاشورا، شدیدتر خود را نشان داد. یک جنبش ممکن است حتی مجبور شود مطالبه اش را کم کند تا نیروهای حامی اش را بیشتر کند نه اینکه مرتب مطالبه اش را بیشتر کند و نیروهایش را کم کند. کسانی که در این قضیه مسئولیت دارند باید پخته تر تصمیم می گرفتند.

عبدی درباره علت سرخوردگی و بن بست افراطیون گفت: من با آمدن به خیابان حرکتی که روی صندلی آن کنترلی نباشد، صددرصد مخالفم. به همین دلیل هم از ابتدا با آمدن به خیابان مخالف بودم. کجای عالم نداشتن رهبر، نقطه قوت یک جنبش است؟ این بازی مسخره ای بود که عده ای شروع کردند برای اینکه بگویند رهبری نداریم. خب حالا این هم نقطه قوتش! یعنی چی که هر کس رهبر خودش است؟ من نمی فهمم یعنی چه.

وی درباره توصیه جدید به جنبش سبز و سران آن همچنین گفت: من با بنیان های جنبش سبز همیشه اشکال هایی داشتم و معتقد بودم چنین سیاست هایی در ایران جواب نمی دهد و نمی تواند جلو برود، که متاسفانه اوضاع عوض شده است. من هیچ توصیه ای برای جنبش سبز ندارم. حالا اگر قرار بر توصیه باشد آنها باید توپ را توی زمین حکومت بیندازند و حکومت را به جایی برسانند که سیاست های خود را تغییر بدهد.